Recensies over Mission Nose Out

Achter een glazen deur in een loods op de NDSM-werf schuilt een klein ate­lier. Bin­nen hangen de werken van vijf­tien aan elka­ar gekop­pelde kun­ste­naars. Zwart-wit­fo­to’s wor­den afgewis­seld met een video-instal­latie, een wand­schilder­ij met een tapi­jt. Een overkoe­pe­lend the­ma lijkt er niet te zijn. Toch hebben alle kun­ste­naars het­zelfde tra­ject afgelegd om deze werken te mak­en.
De exposi­tie Mis­sion Nose Out in ate­lier Beau­ti­ful Dis­tress is ver­noemd naar het gelijk­namige project van de Ger­rit Rietveld Acad­e­mie. Daar blijkt een doel achter te zit­ten: ​’Wij willen stu­den­ten en sta­tushoud­ers samen­bren­gen, zon­der er een lief­dadighei­dsin­stelling van te mak­en,’ legt ini­ti­atiefne­mer Essam Zaki (47) uit.
De sta­tushoud­ers, allen kun­ste­naar in hun land van herkomst, gin­gen op pad met eerste­jaarsstu­den­ten fotografie. De opzet was dat ze samen in onge­makke­lijke sit­u­aties zouden belanden. Zo moest er een drankje gedronken wor­den in café Lellebel en zocht­en de stu­den­ten in Artis naar hun spir­it ani­mal, het dier dat hun per­soon­lijkheid weerspiegelt.

Geza­men­lijk maak­ten de kop­pels ver­vol­gens een kunst­werk over deze uit­stap­jes. Niet iedere samen­werk­ing boter­de en dus toont de exposi­tie er ook werken van indi­viduen. Tegelijk­er­ti­jd zorgden botsin­gen soms juist voor cre­atieve uitspat­tin­gen.

Mohammed Has­san en Ju-An Hsieh begrepen bijvoor­beeld in eerste instantie niets van elka­ar. ​’Ik sprak in het Ara­bisch en zij praat­te Man­dar­i­jn terug,’ zegt Has­san (23). Dat leek ner­gens heen te gaan, maar uitein­delijk kon­den ze de taal­bar­rière juist benut­ten in hun project. Ze maak­ten een enorm tapi­jt beza­aid met zwarte kro­nkels. Het lijkt in eerste instantie een fan­tasievolle print of een duizel­ing­wekkende puzzel, maar bij een tweede blik lijken het net let­ters. ​’We hebben het Chi­nese en Ara­bis­che alfa­bet gecom­bi­neerd en gehus­seld. Daar­door is het niet meer lees­baar en begri­jp je er niets van. Dat is pre­cies de eerste ervar­ing die wij met elka­ar hadden.’

Luca Pen­ning en Nazar Haji gooiden het over een andere boeg. Zij reis­den naar Schiphol om inspi­ratie te halen uit de vertrek- en aankom­sthal. ​’We kwa­men er al snel achter dat Schiphol voor ons alle­bei een heel andere beteke­nis had. Ik zag het als een posi­tieve plek: hier ga je op vakantie. Voor Nazar was het vooral een plek om afscheid te nemen,’ zegt Pen­ning (23). Zij keek omhoog en zag een­zame bal­lon­nen, tegenge­houden door het pla­fond. Die legde ze met haar cam­era vast. Nazar nam foto’s van mensen, maar verv­ing de hoof­den door plaat­jes van dierenkop­pen. ​’Hij vond Schiphol namelijk zo lijken op Artis.’

De kop­pels deelden hun achter­gron­den, ervarin­gen en cul­turen, maar een voorstelling over vluchtelin­gen is deze ten­toon­stelling niet. ​’We wilden niet het stem­pel van refugee art op ons project plakken. Dat is een vloek voor iedere kun­ste­naar,’ zegt Zaki.
Hij wil niet de nadruk leggen op waar sta­tushoud­ers van­daankomen, maar op wie zij zijn. ​’Het zijn kun­ste­naars die samen­werken met andere kun­ste­naars. Dat ze uit andere omgevin­gen komen, maakt hun werk juist spannend.’

Mis­sion Nose Out, Beau­ti­ful Dis­tress, Ms. van Riems­dijk­weg 41a, t/​m 1 juli dagelijks 12 – 18 uur.