Kunstvereniging, Diepenheim
14 december 2013 — 2 maart 2014

Mina, recon­struc­tie van een decen­ni­um is gecon­strueerd rond een herbar­i­um uit 1864 van een echt­paar op huwelijk­sreis. Miek Zwamborn maak­te een ruimtelijke recon­struc­tie van een reis die naar de oor­sprong van de Rijn voert. Daarin toont ze alle aspecten van de oor­spronke­lijke reis die haar inter­esseren. Daar­toe reis­de ze de huwelijk­sreis van de verza­me­laars J. J. van G en zijn vrouw Mina na en zocht ze naar sporen en naar de mogelijke ervarin­gen van het echt­paar des­ti­jds. Daarmee is deze ten­toon­stelling niet alleen een portret van dit echt­paar, maar ook een portret van het land­schap dat zij bezocht­en. En, miss­chien nog wel belan­grijk­er, kun­nen wij Miek’s blik vol­gen tij­dens deze reis. Alsof Miek bij voort­dur­ing onze blik door een ver­g­root­glas lei­dt langs de details die zij ziet.

Deze houd­ing lijkt op die van een rechercheur in een crim­i­neel onder­zoek. Sher­lock Holmes als kun­ste­naarsmod­el. In navol­ging van de antropol­o­gis­che en eth­nol­o­gis­che onder­zoeken van de Franse filosoof Claude Lévi-Strauss ontstond in de jaren 70 van de vorige eeuw in de kun­st het begrip Spuren­sicherung, een soort nep-arche­olo­gie waarin schi­jn­baar objec­tieve doc­u­menten een geschiede­nis of gebeurte­nis recon­strueren. Miek’s vooroud­ers zijn daar waarschi­jn­lijk werkza­am geweest. Miek even­wel zoekt geen feit­elijkhe­den, maar eerder de daar achter schuil­gaande ervarin­gen, obser­vaties en belevenissen.

Voor Miek is de kun­st vooral een vri­j­plaats waar haar onder­zoeken ongesto­ord en in rust kun­nen lan­den in de ver­schi­jn­ingsvor­men die hen goed­dunken. In deze vri­j­plaats zijn er geen dogma’s en regels noch bewi­js­last nodig zodat Miek haar bevin­din­gen aan ons kan pre­sen­teren als ervaringen.

Mot­to van haar laat­ste boek De duim­sprong’ is een citaat uit Goerg Buch­n­ers Lenz: Wie op zijn kop loopt heeft de hemel als afgrond onder zich.’ Die per­spec­tiefwis­sel­ing is een ervar­ing die voort­durend in Mina, recon­struc­tie van een decen­ni­um aan­wezig is. Blik­sem die zich voor­doet als glazen ijspegels, maag­ste­nen die juist een geneeskundi­ge of magis­che kracht kre­gen toebe­deeld, er zijn bladeren die bewe­gen en andere bladeren ope­ten, en er zijn andere bladeren die uit vis­itekaart­jes zijn ontstaan.

Daar­naast zijn er in deze instal­latie diverse werken van andere kun­ste­naars opgenomen, waar­door bepaalde herin­ner­in­gen’ en gebeurtenis­sen’ uit de reis wor­den belicht. Her­man de Vries, Sjo­erd Buis­man, Eva Fiore-Kova­cosky, Ton Zwerv­er, Yeb Wiers­ma, Koen Hauser, Rut­ger Emmelkamp en Anna Geene.