Het Parool
19 april 2018

Eige­naar: Philip de Jong (68), adviseur en onder­zoek­er over­hei­ds­beleid
Wat: een teken­ing met kleur­pot­lood van Mar­cel van Eeden
Titel: Zon­der titel, 2009
Afkomst: Gekocht bij de Weter­ing Galerie op de Ams­ter­dam RAI in 2009
Pri­js: €5000 (met Kunstkoop)

Kar­bonades. Een stilleven over iets wat won­der­wel con­tro­ver­sieel is gewor­den, namelijk een sap­pig stuk­je varkensvlees. Een bord vol aar­dap­pe­len, een flink stuk vlees met jus, dat wordt niet meer gead­viseerd door het Voed­ings­cen­trum. Wel quinoa, veel verse groen­ten. In die zin is het Stilleven met asperges van Adri­aen Coorte uit het Rijksmu­se­um meer van deze tijd. Alledaags, maar zo ver­fi­jnd geschilderd dat het de ned­erige asperges ver­heft tot de adelstand.

Vier lap­jes rauw vlees tegen een zwarte achter­grond. Mar­cel van Eeden tekent ze met kleur­pot­lood en met oud­er­wetse pre­cisie. Elke dag maakt hij een teken­ing om de dag, die zo snel voor­bij is, te markeren.

Hij tekent zijn Ency­clo­pe­die van mijn dood’: met tek­sten en foto’s van voor zijn geboorte­jaar 1965 con­strueert hij eigen ver­halen en ver­beeldt zo zijn hier­voor­maals’. Die mys­terieuze tijd waarover je hoort en leest, en waarmee je bent ver­bon­den, al heb je geen idee hoe precies.

Van Eeden tekent om het mys­terie van het bestaan te begri­jpen. Deze teken­ing doet denken aan een oud­er­wetse slager­swinkel uit de jaren vijftig en is ver­want aan de serie A Cut­let Vaude­ville Show. De per­son­ages die Mar­cel van Eeden alti­jd gebruikt in zijn series zijn K.M. Wie­gand, Oswald Soll­mann en Matheus Bory­na, allen geboren in 1895. Rond 1915 maak­ten ze dadakun­st. In een druk­be­zochte Vaude­villeshow traden ze op als kotelet­ten. De ver­halen die Van Eeden met deze fig­uren creëerde gaan tot 1965, toen maak­te een bloedi­ge hotel­gi­jzel­ing een einde aan hun lev­ens. Steeds tekent hij nieuwe ver­halen die ertussen wor­den gevoegd.

Die vri­jheid en gek­te van de kotelet­ten en de dadashow spreken me aan. Ik groei­de op in Hen­ge­lo te mid­den van de prachtige verza­mel­ing van mijn oud­ers met werken van Max Ernst, Mat­ta en veel Cobra. Tij­dens de oor­log zijn mijn oud­ers door het oog van de naald gekropen en de kun­st hielp hen bij de ver­w­erk­ing. Ze had­den behoefte aan posi­tieve din­gen. De vri­jheid werd gevierd. Deze kotelet­ten zijn mijn vorm van vrijheid.”

Foto’s: Car­ly Wollaert