Loes Moorrees: 'Het werd me te veel, het was te indringend’
Eigenaar: Loes Moorrees, 77, docent mbo, gepensioneerd
Wat: schilderij, olie op linnen, door Hewald Jongenelis
Titel: Ideaalbeeld van de vrouw, aangeraakt
Gekocht: in 1987
Voor: 2400 gulden
’Mijn man kocht het schilderij bij galerie Van Esch in Eindhoven. Het kwam achter de eettafel in onze woonkamer te hangen. Ieder had zo zijn vaste plek aan tafel en ik keek elke dag tegen dit werk aan. Het werd me te veel, het was te indringend. Op mijn verzoek is het verhuisd naar het lege vlak boven de bank. De vrouw zit opgesloten in het gaas, als een vogeltje. Ze zou eruit moeten komen om toch wat van de wereld mee te pikken. Ze leeft gevangen in haar binnenwereld. Het raakte me te veel, alsof het mijn leven reflecteerde.
Het ideaalbeeld, ja wat was dat? Een man en kinderen, maar dat viel tegen. Na elf jaar zorg voor de kinderen begon ik weer met lesgeven; ongewoon in die tijd. Mannen waren niet gewend om een sok op te rapen of een theedoek vast te houden. Mijn man droeg me op handen, maar begreep niet dat ik hulp nodig had. Het schilderij zag ik als een bezinning op het huwelijk. De beklemming van die vrouw, die voelde ik ook, tot in mijn tenen.
Misschien bedoelde de kunstenaar wel iets heel anders. Een ideaalbeeld lijkt me een onmogelijke missie, dat bestaat gewoonweg niet. De man achter het kerkraam met tralies is natuurlijk de maker van het ideaalbeeld, de vrouw ervoor is al klaar, af. De man die komt binnenvliegen moet haar aanraken, het is de kunstenaar, vertelde de galeriehouder. ’Kom mee naar buiten, er is meer dan het huishouden,’ lijkt hij te zeggen.
Later hebben we ook twee andere werken van deze kunstenaar gekocht, prints met handgeschilderde vogels. We hielden van vogels. Waar en waren heet dat werk. Ik was zo’n vrije vogel, hoe ben ik erin gevlogen? Maar mijn man was een interessante man, ik verveelde me nooit. Een maand geleden is hij overleden.’
