Het Parool
6 juli 2017

Eige­naar: Jeroen Groot, 49 jaar, com­mu­ni­catiead­viseur
Wat: een gouache uit 2003 van Anne-Marie Schnei­der
Afkomst: Gekocht op de Art Brus­sel bij galerie Tanya Rumpff in 2009
Pri­js: €1400

Een teken­ing is zo direct en per­soon­lijk, het heeft de spon­tan­iteit van een dag­boe­knoti­tie. Daar hou ik zo van. Een teken­ing laat weinig ruimte voor gerom­mel, een lijn moet in een keer goed wor­den neergezet. Zek­er bij de tekenin­gen van Anne-Marie Schnei­der. Haar fragiele fig­uren op papi­er lijken sim­pel, maar de lij­nen zijn dat nooit. Men noemt haar manier van teke­nen weleens kinder­lijk maar dat is een ver­giss­ing: haar hand­schrift is tre­fzek­er en gecon­cen­treerd. Kinderen kun­nen niet goed liegen en ik denk dat zij dat ook niet goed kan, eerlijk, tot op het bot.

Het werk gaat over de gevaren van het dagelijks lev­en, over menselijk gedrag, over objecten die ze tegenkomt, ang­sten. Ik moet alti­jd denken aan een steen­t­je waar je s mor­gens over stru­ikelt, je teen doet pijn, je vraagt je af waarom het daar ligt, of waarom je er ver­vol­gens tegen schopt? Over dat steen­t­je gaan haar tekenin­gen.
Dit lat­ere werk toont een zwart bol­lend land­schap, dat je blik mee­neemt de diepte in waar het geel doorheen schi­jnt. Je weet nog niet pre­cies wat het alle­maal voorstelt. Links bun­ge­len relaxt twee losse floddderbenen.

Maar dan, lat­er, realiseer je je dat de vrouw daarbin­nen ligt, opges­loten in die bol. Dan is het ineens een con­creet beeld dat je bij de lur­ven gri­jpt. Een beeld van bek­lem­ming, een gevoel van onthecht zijn. Een dap­per getek­ende sit­u­atie die op de zenuw van je eigen een­za­amheid drukt. Ze laat een heel kwets­bare wereld zien die we alle­maal in ons dra­gen maar dan diep weggestopt. Frag­ile incass­able (onbreek­baar broos) was de titel van een exposi­tie en die woor­den prikken pre­cies het the­ma van haar werk aan.”

Foto’s: Char­lotte van Odijk