James, Jennifer en Georgina
De moeder neemt de vader mee op reis en hun dochtertje Georgina blijft thuis achter met nannies die voor haar zorgen. Iedere dag stuurt de moeder een ansichtkaartkaart. Bewijs van liefde en afwezigheid tegelijk.
‘And every day we were apart I wrote to her.’ (De moeder.)
‘I have come back to the family.’ (De vader.)
‘The drinking stopped and so did the postcards.’ (De dochter.)
210 van deze 1136 ansichtkaarten zijn geselecteerd en in een dik boek geprint, de voorzijde en de achterzijde van de gedrukte kaarten vallen exact samen en de geschreven tekst op de kaart is er in drukletters naast gezet zodat het makkelijk te lezen is. Een zonnegeel, gifgeel boek, dikker dan een telefoonboek, zo dik dat de rug drie knikken nodig heeft om goed open te kunnen vallen. In het boek is hun verhaal terug te lezen. The Beginning.
Dit keer wilden ze bij elkaar blijven, James en Jennifer. Ook toen Georgina werd geboren en de vader dronk, gigantisch dronk. De arts waarschuwde hem dat er met die fles nog hooguit twee jaar over waren. Rehabs hielpen niet. Jennifer ontdekte dat James nauwelijks een druppel dronk als ze samen op reis waren, en ze besloot zo veel mogelijk samen met hem op pad te gaan, ‘to dry him out’. De eerste reis begint op 25 oktober 1989 en op de ansichtkaart staat te lezen: ‘Qui (we) love you more than Paris.’
Georgina is dan 79 dagen oud.
Op 8 augustus 1990, een dag na de verjaardag van Georgina, schrijft Jennifer: ‘Over the Atlantic ocean en route to Boston. My darling 1 year 1 day. The dots at the side of the stamp are the spots of color used. I do wonder if you will like stamps. Mentioning dots reminds me of kites which are dots in the sky; a tug-of-war with the wind. Love Mumm.’
16 november komt de laatste kaart in dat jaar, dus de familie is samen met het Kerstfeest en Oud & Nieuw. Gelukkig!
Op 7 augustus 1991: ‘We’re here and you’re there which is a terrible situation on the occasion. We have spent the day with Jill and that was jolly good. We laughed because we were with you on the 21st! These fellows threw the British out in 1775 just before the Boston Teaparty. Not like your birthday, a bit rougher. Love Dad and Mumm.’ De kaart bevat een afbeelding van het standbeeld van The Minute Man, loodgrijs tegen een felblauwe hemel.
En hoe vreemd is het om te lezen dat tijdens deze anti-alcohol-trip de vader soms venijnige woorden over de moeder schrijft: ‘Mumm has swallowed so many pills that she rattles when she walks.’ Verder zijn er teksten over de verschillende soorten champagne, over Left Hand Day in Amerika, over vertragingen en bad behavior, en dan op 17 maart een tekeningetje van een jagende daddy: ‘We are very sad that you have measles and a highfever – all these awful childhood diseases one has to muddle through in growing up. The good news is that the tiles were laid today in your bedroom and the bath is in situ in your bathroom.’ Later: ‘Daddy has been briljant. His French is so good the natives want to claim him.’ En nog later de verzuchting: ‘To be the queen and live with such paintings.’
De kaarten zijn op een paar na geen kinderkaarten, veel kunst, monumenten, steden en landschappen. Alvast een kijkje naar de wereld.
‘Hair. My hair – masses of it – is an expensive, time consuming nightmare. Cauchemar. Every three weeks colour. Every months straintening. Every week ironing.’
Soms zijn er zelfgemaakte kaarten en iedere postzegel is met even grote zorg gekozen als elk geschreven woord.
Maar de ansichtkaarten komen niet alleen; zoals iedere film op dvd komen ze met allerlei extra’s, het gezin haalt zichzelf binnenstebuiten, zoals je een kledingstuk omkeert en daarmee alle naden, stiksels en voeringstoffen zichtbaar maakt. Wat doet deze familie zichzelf aan?
Door het boek heen staan teksten van ieder van de drie hoofdpersonen, er is een klein fotoalbum, en er zijn de ‘Conversations’: 21 gesprekken hebben ze met elkaar gevoerd en zonder censuur in het boek gezet. Zo stel ik me een AA bijeenkomst voor, van een schokkende eerlijkheid, en dit keer mag ik meedoen aan de zijlijn, ik mag het lezen.‘I don’t remember you and Dad at all before seven. Zilch (niets). If we have 1200 postcards and some days there were three in one day, that’s a lot of years. And that’s being kind,’ zegt de dochter.
In tien jaar tijd werden er 1136 ansichtkaarten geschreven. Omgerekend is de dochter zo ongeveer een derde van de tijd alleen gelaten. Alle kaarten zijn door Jennifer bewaard: 205 vluchten, 268.162 miles in de auto, twee stierengevechten, one speeding ticket, 53 niet betaalde parkeerbonnen, 13 afgelaste vluchten, een bommelding, 205 kerken, politiek, oorlogen, stijgende prijzen, geboortes, begrafenissen, vakanties en zo meer.
Toch is dochter Georgina laconiek en mild over haar opvoeding. Allereerst is er die bijna schrijnende eerlijkheid die je als lezer steeds ongemakkelijker maakt, maar die ook bewondering oproept. Georgina: ‘It’s been a much more honest family environment because you have never been dishonest with me. Dad doesn’t really say much so there’s no dishonesty there. [An ironic laugh] Yeah, I think a lot of families tried to hide things for so long – suddenly the truth comes out and all hell breaks loose. Our truth would come out and it would create very unpleasant moments, but it would only last a day or two days instead of three years because everything was hidden for so long. Life has been brutally honest from when I was young. That could have been good or bad but I think it’s turned out to be very good.’
Dan zijn er die lieve wijsheden die iedere ouder wel eens tegen zijn kind zegt, ‘wees voorzichtig’, terwijl je weet dat het kind zodra het de hoek om is die woorden al vergeten is. Je stelt jezelf gerust.
Dochter Georgina vertelt in de ‘Conversations’: ‘On the other side was the lesson of the day: don’t ever be dependant financially. Rely on yourself first. Don’t marry a man with crummy shoes. A woman must never seem in a hurry.’
Jennifer maakte het boek voor de 21ste verjaardag van Georgina maar misschien ook wel een beetje voor zichzelf, ter geruststelling, als een bezwering. Het is opgedragen aan de acht kinderen uit hun eerdere huwelijken. Iedere beslissing is gebaseerd op het getal 3, het is te koop voor 999 euro en gedrukt in 999 exemplaren. Het perfecte ontwerp is van Irma Boom.
En wat je er als buitenstaander ook van mag denken, Georgina is altijd liefdevol over haar ouders. ‘Even though my mother was absent, she immortalized every day she was gone. She endowed me with her ability to observe, give detail and discover a good story, and gave me a love for history and perhaps unconsciously, for Russia.’
‘The book is yellow because it’s full of light and success!’ vertelt Jennifer in een interview.
