Het Parool
6 september 2018

Eige­naar: Anouk Rosielle (33), advo­caat
Wat: een schilder­ij van lakverf op can­vas van kun­ste­naar Mauri­cio Limón de León
Titel: Some shapes are porn some shapes are not porn some porn shapes are not porn, 2017
Gekocht: bij Ellen de Brui­jne Projects in 2017
Voor: 12.000 euro

Heel gênant, maar ik zocht gewoon een werk voor boven de bank. Het moest heel groot zijn en niet fig­u­ratief. En niet te donker, want in die hoek komt weinig licht. Dit is het gewor­den: een real­is­tisch tafer­eel dat toch lekker abstract oogt.
Op exposi­ties kan ik fig­u­ratieve kun­st wel waarderen, want het idee van de kun­ste­naar komt snel boven­dri­jven, dat biedt een kad­er om naar het werk te kijken, een afgerond ver­haal. Maar in huis vind ik het te bepal­end, dan wil ik een werk dat meer open is.
Gelukkig ziet vri­jwel nie­mand het real­isme van dit werk. Zo op het eerste gezicht doet het bij­na spir­itueel aan, met het goud en die kos­mis­che vor­men. Maar zoals de titel laat zien, zijn het ero­tis­che vor­men en net als in de wereld van pornografie is alles ver­sim­peld. Het is niet vanzelf­sprek­end dat je deze vor­men meteen als ero­tisch ervaart. Liev­er niet zelfs, wat mij betre­ft.
Sinds ik samen­woon met mijn vriend moet ik ook reken­ing houden met zijn smaak. Een eerder werk waar ik een oog­je op had, bevat­te penisachtige vor­men en dat zag hij niet zit­ten. Verder is hij heel schap­pelijk, al ik heb hem maar niet verteld hoe het werk heet of wat de vor­men uit­beelden.
In dit werk kijk je erover­heen, uit jezelf leg je de link met porno of erotiek niet zo snel. Het is alsof de fig­uren op vilt zijn geplakt, beweeglijk op een onder­grond. Ik had zelf niet door dat het iets met erotiek te mak­en had. Meer een gezel­lig, pastelk­leurig werk. Knus. In de ten­toon­stelling op de Rijk­sacad­e­mie lagen de vor­men er groot, als sculp­turen, los omheen.

Mauri­cio Limón wil met dit werk ver­lan­gens oproepen, maar wel bin­nen een com­fort­a­bel en gerust­stel­lend bed­je van goud, zachte kleuren en dansende vor­men. De abstracte en geometrische gen­i­tal­iën herin­neren aan hoe de pornografie de lus­tor­ga­nen ver­vormt. Limón ontkop­pelt de fan­tasie van deze pornobeelden en opent de weg tot andere inter­pre­taties. Hij maakt het raam waar we doorheen kijken bred­er. Fijn als een werk zich niet meteen laat zien, dat het niet meteen duidelijk is waar het alle­maal om gaat.’

Foto’s: Car­ly Wollaerts