Open studio's Jan van Eyck in Maastricht: Simpel en indringend. Bevrijdend.

SIM­PEL EN INDRIN­GEND. BEVRI­J­DEND>

De open studio’s van JVE Acad­e­mie (Jan van Eyck) in Maas­tricht. Op hun web­site staat te lezen dat deze post acad­e­mie oplei­d­ing het gesprek wil open over de kli­maat­cri­sis, milieu­ver­woest­ing en de uitwerk­ing hier­van op vel­er­lei (soci­aal-maatschap­pelijke, geopoli­tieke, cul­turele, economis­che) vlakken.
Wat opvalt is de con­sis­tente werk­wi­jze in vri­jwel alle studio’s die zich laat omschri­jven door research dat ver­vol­gens ver­taald wordt naar een sim­pel en effec­tief gebaar. Zo is er een stu­dio gewi­jd aan Pal­molie en zijn desas­treuze effecten waar­bij ook de rol van NGO’s aan de orde komt (Elia Nurvista) aan antropo­mor­fisme en de bedreig­ing van uit­ster­ven van rhino’s. Neem het laat­ste the­ma; de rhino’s, het is onduidelijk wat echt is en wat toegevoegd, wel is duidelijk dat de rhino’s wor­den gedood door strop­ers om hun hoorn, om de mythen over de magis­che werk­ing van deze hoorns. Op het graf van de rhi­no staat zijn naam en hoe het arme dier aan zijn eind is gekomen. (Bry­ony Dunne)
En juist deze beschei­den­heid draagt bij aan de ontroer­ing, de werken zijn niet pre­ten­tieus, ook al gaat het om grote ver­halen, het belan­grijke onder­zoek is vri­jwel steeds gecon­denseerd in een klein poëtisch gebaar. Som­mige deel­ne­mers vin­den hun inspi­ratie dicht bij huis, in Maas­tricht en omgev­ing, zoals Alek­sander Johan Andreassen. Soms is dat gebaar reg­istr­erend en soms voe­gen de deel­ne­mers een nieuwe mytholo­gie toe aan de werke­lijkheid, al of niet ver­mengd met ver­halen uit hun thuis­land (Amau­ta Gar­cia & David Camargo).

(de afbeeld­ing van ​’the vapor foun­tain’, waar het artikel mee opent, is van Marine Kaiser)

Ook de invloed van de Covid epi­demie is zicht­baar, soms kre­gen deel­ne­mers heimwee naar hun vertrouwde omgev­ing, zoals bijvoor­beeld Nonzu­zo Gxek­wa die zich ook ged­won­gen zag haar fotografie prak­tijk te herzien en die te richt­en op haar directe omgev­ing, de deel­ne­mers aan de JVE. Zow­el foto’s uit haar thuis­land als haar nieuwe omgev­ing zijn te zien.

’As far as the World reach­es’ van Daniel Fro­ta Abreu onder­zoekt de geschiede­nis van de planten die vanu­it Brazil­ië naar Ned­er­land zijn overge­bracht tij­dens de kolo­niale ont­dekkingstocht­en, en laat tekenin­gen zien van kun­ste­naars in de 17^e eeuw van deze flora.

Yin Yin Wong onder­zoekt in hun nieuw­ste werken de dom­i­nante cul­tu­ur en wat het voor hen betekent om op te groeien in de Zuid-oost Azi­atis­che dias­po­ra. Een kleur­rijke gel-pud­ding met daarin een gele vis in het groen is beeld­schoon en vol humor.

Ale­na Loes­niko­va ver­taalt haar noti­ties van haar wan­delin­gen in lijn­tekenin­gen op de wand en reflecteert over het dorp va haar grootoud­ers in Rus­land dat langza­am lijk te verd­wi­j­nen door de druk van de grote ste­den.

Philip Schueller voelt een spir­ituele en astrol­o­gis­che ver­wantschap met de zee, lees ik. In de ruimte ver­schi­jnt een knal­roze kreeft vanu­it het tapi­jten komt een ijl mythisch wezen tevoorschi­jn uit hangende roze stof.En dat is pre­cies de kern van al deze pre­sen­taties, de ver­beeld­ing gaat aan de haal met de onder­zoeken, met welk uit­gangspunt dan ook. Zo er is veel te beleven, te voe­len en te ervaren, hoe min­i­maal het gebaar soms ook kan zijn. Het prachtige land­schap van dunne draad­jes op de vlo­er, Alvaro Ugarte als car­tograaf van zijn eigen geest. Kam­pi­oen in een­voud zijn de twee ​‘poorten’ van komkom­mers, komkom­mers gespi­est op een ijz­eren frame, hoe sim­pel, hoe kom je er op! (Marine Kaiser) Daar heb ik helaas geen foto van genomen, maar de studio’s zijn nog twee dagen open, zelf gaan kijken is een aan­rad­er.
Nog twee dagen: 25 en 26 juni 2022