IMG 9088

Ik wilde de aarde een stem geven, zegt schri­jf­ster Mariken Heit­man in het pro­gram­ma Nooit meer slapen. Ik wil de wor­men over de aarde lat­en spreken.’
Wat wij onder natu­ur ver­staan, is negen van de tien keer niet strikt genomen natu­ur is, omdat mensen­han­den er alti­jd wel iets in te brokke­len hebben’, merkt Pieter van der Wie­len op.
Dat is heel para­dox­aal, als je zegt dat is geen natu­ur omdat wij er aan hebben gezeten, alsof wij er niet bij horen. Het klopt dat wan­neer wij hekken gaan zetten in een natu­urge­bied dan hebben wij invloed, wie er in en uit kan, maar mensen zijn onderdeel van het geheel.
Er is geen grens tussen mens en natu­ur, wij zijn onderdeel, we mogen ons er niet buiten plaat­sen.

Het hek van de rijk­sakademie gaat open en links valt een prachtig veld vol wilde bloe­men op, als een voor­bode van de planten­liefde in de ate­liers in de Rijks zelf. Daar moest ik aan denken tij­dens de Rijk­sakademie, waar het the­ma natu­ur en milieu alom aan­wezig was, niet als abstrac­tie maar als planten en bloe­men die ver­zorgd en gekoes­terd werd. Als bosje bloe­men ineen vaas. En geschilderd.

De Indone­sis­che Ratu Saraswati steekt foto’s van bloe­men in richels in een soort houten ven­ster­bank die langs de muren van het ate­lier loopt. Ze ver­w­erkt trauma’s door afstem­ming met de lev­ende wezens om haar heen. Ook de bloe­men die wer­den neergelegd na moord op Pim For­tu­in en Theo van Gogh trokken haar aan­dacht,
De instal­latie van aarde van Peng Zhang nam de hele stu­dio in beslag, en het leek op een teken­ing maar dan met lev­ende planten en zand. Hij brengt je als bezoek­er in con­tact met zijn herin­ner­in­gen aan het trage lan­delijke lev­en en het land­schap van zijn jeugd. Het deed me ook denken aan de bloe­men­tu­in­t­jes van AH die ik thuis probeer te lat­en groeien, die wat zielige groene spri­et­jes, het con­trast kon niet grot­er zijn.

Silke Schön­feld filmt de tuin van haar moed­er e tegelijk hoor de stem van haar moed­er die vertelt over haar vad­er. Het woord incest valt niet, en toch. De moed­er ver­zorgt de tuin, ze laat alles groeien en bloeien, alleen de boom moet wor­den omgeza­agd, en dat laat ze doen van het slachtof­fer-geld dat ze heeft gekre­gen. Ik was zo in de ban van de film dat ik ver­gat een foto te nemen.

Yazan Khalili liet een tafel vol plat­en zien die ieder een naam droe­gen en het mooiste was de serie polaroids die ron­dom de rand van de tafel vol­gt. Prachtige tek­stregels lat­en zich al lopend rond de tafel lezen, als een gestileerd dag­boek, een dichtregel.

Razia Barsa­tie ziet de taboes van haar jeugd in Suriname.onder ogen. Ze vertelt het ver­haal met kruiden, ze gebruikt hun krachtige geur en alle andere natu­urlijke mate­ri­alen om te com­mu­niceren en te helen, om het gesprek te ope­nen over kwetsbaarheden.

Ratu Saraswati
Peng Zhang
Peng Zhang
Yazan Khalili
Yazan Khalili
Razia Barsatie
Razia Barsatie
Tessa Mars
Cihad Caner
Abdul Hisham
Agnes Waruguru
Yun CHoi
Rajyashiri Goody
Mikolaj Sobczak
Selma Selman