Olga Balema bij Fons Welters
Olga Balema bij galerie Fons Welters in een tentoonstelling zonder titel met werken die ook allemaal geen titel hebben. De werken zien er onhandig uit met stof of ander materiaal als nepleer van pvc, dat de structuur van iets anders draagt, zoals het patroon van een dier of gecapitonneerde bank. Online zie ik dezelfde werken in een expositie met juist een lange titel: ‘None of the beauty of the landscape can reach her pupils anymore’. Ook bij deze werken is de schoonheid van het origineel ver weg, de objecten doen eerder denken aan de bank van mijn oma of het interieur van een nachtclub. Het interieur waar je zulke structuren tegenkomt is een eigen plek om te schuilen van de buitenwereld. Het lijkt te gaan om het moment dat je schoonheid van de buitenwereld niet meer kunt observeren, het moment dat het innerlijk het overneemt.
De werken zijn ongemakkelijk.
Ik vind ze fantastisch.
Olga Balema at gallery Fons Welters in an untitled exhibition with works that also all have no title. The works look clumsy with fabric or other material such as faux PVC leather, which carries the structure of something else, such as the pattern of an animal or padded sofa. Online I see the same works in an exhibition with a long title: ’None of the beauty of the landscape can reach her pupils anymore’. The beauty of the original is also far away in these works, the objects are more reminiscent of my grandmother’s couch or the interior of a nightclub. The interior where you encounter such structures is its own place to hide from the outside world. t seems to be about the moment when you can no longer observe the beauty of the outside world, the moment when the inner takes over.
The works are uncomfortable.
I think they’re fantastic.
