Img 1620

We hebben al veel gelezen en gezien over de tsuna­mi in Japan van 11 maart 2011 maar de won­den genezen langza­am. Voor de bewon­ers betek­ende het een omme­keer in hun lev­en, velen kon­den nooit meer terug naar de plek waar ze tot dan toe leef­den. Alle bezit­tin­gen in een klap weg. Opnieuw begin­nen. Wat kun je als kun­ste­naar doen als er zo’n ramp plaats vin­dt in jouw land van herkomst. Nishiko woont nu in Den Haag maar werd geboren in Japan. Haar kun­st bestaat voor een groot deel uit zor­gen, repar­eren, heel malen.​’In my point of view, extreme care and ded­i­ca­tion gen­er­ate a poten­tial for heal­ing’, zegt de kun­ste­naar. Na de aarde­bev­ing en de daarop vol­gende Tsuna­mi ging zij naar het Tohoku gebied en zocht naar voor­w­er­pen die waren achterge­bleven. Ze verza­melt deze gehavende objecten. ze laat de objecten door haar han­den gaan en repa­reert ze alsof ze daarmee sym­bol­isch ook de won­den die de ramp veroorza­ak­te ver­zorgt. Op een podi­um in Stroom zijn ze nu verza­meld, je mag er tussen door lopen waar­door je de kwets­baarheid van al die gebro­ken bor­den kop­jes en andere objecten nog eens op het spel zet. Voorzichtig manoeu­vreer ik er door heen ter­wi­jl ik de gol­ven af en aan hoor rollen. Het gelu­id is afkom­stig van de opna­men aan het strand in Japan en de west­kust van Cana­da, pre­cies aan de andere kant van de stille oceaan die Nishiko een verdieping lager laat zien. Eeuwigheid en kort­stondigheid komen samen.

http://​nishiko55​.com/​eq/​