Meet the artist: Matthew Angelo Harrison (Detroit, 1989)

‘I don’t have any sto­ry.’ zegt Matthew Ange­lo Har­ri­son in een inter­view. ​‘Like I just have books, like books from his­to­ry class, that that did not tell me his­to­ry right. That’s where I grew up with: wrong history.’(1)

Als zwarte kun­ste­naar werkt hij vanu­it een vac­uüm , in de kun­st­geschiede­nis ‑boeken wor­den kun­ste­naars van kleur vee­lal genegeerd, alsof ze niet bestaan hebben. (2) En ook de geschiede­nis van de kun­st in Afri­ka werd zelden serieus genomen en hoo­gu­it als inspi­ratiebron voor de west­erse kun­st beschreven en uit­gelegd zoals bijvoor­beeld in het boek Prim­i­tivism in 20^th Cen­tu­ry Art. (3)

​‘I think of myself as a‑post iden­ti­ty artist’, zegt Har­ri­son lat­er in het­zelfde inter­view ​‘It is not a per­son­al assess­ment of my own iden­ti­ty, I am just inter­est­ed in groups. Imag­i­nary groups we belong to and the pow­er of belong­ing to a group.’ (4) Het is niet zo dat zijn afkomst en kleur geen rol spe­len in zijn werk maar hij wil het begrip iden­titeit graag open benaderen, als iets dat kneed­baar is, of vloeibaar als vloeistof en de kieren naar alle kan­ten open zetten. Hij wil vooral zijn eigen posi­tie als kun­ste­naar open houden.

Na het behalen van zijn BFA aan de School of the Art Insti­tute of Chica­go in 2012 keerde Matthew Ange­lo Har­ri­son terug naar zijn geboorteplaats Detroit waar hij ging werken in de autoin­dus­trie, the Ford Motor Com­pa­ny, onder andere om zijn stud­i­eschulden af te betal­en.
Hij kwam terecht op de afdel­ing waar pro­to­types wer­den ont­wor­pen en maak­te ken­nis met het hele fab­ricage pro­ces van een auto voor­dat deze in pro­duc­tie werd genomen. Hij leerde werken met een 3^d print­er en brei­d­de zijn ken­nis uit mid­dels Youtube tuto­ri­als. Al tij­dens deze peri­ode bij de Ford fab­riek maak­te hij zijn eigen 3^d print­ers in de kelder van zijn moed­ers huis.
​‘I lived at home, with my mom, because I took all the mon­ey I made at Ford and spent it on alu­minum motors, step­per motors, and sen­sors. I was real­ly sac­ri­fic­ing every­thing to do this, instead of just mak­ing paint­ings.’ (7)

Door het werken met pro­to­typen werd hij zich ervan bewust hoeveel mod­ellen wor­den uit­geprobeerd en hoeveel mogelijkhe­den er zo aan de kant wor­den geschoven. En dat ieder mod­el dat niet wordt dooron­twikkeld naar een alter­natieve toekomst geleid zou hebben. ​‘Inspired by the philoso­pher Nel­son Goodman’s the­o­ries of world­mak­ing, Har­ri­son imag­ines that each of those unfin­ished designs might be the ori­gin of its own world, entire­ly sep­a­rate from the path tak­en. He describes these as ​“pro­to­typ­i­cal pos­si­bil­i­ties’, schri­jft Kim Beil.(8)

Het idee van een pro­toype sprak Har­ri­son zeer aan en hij probeert deze pro­to­typ­i­cal pos­si­bil­i­ties toe te passen op bredere begrip­pen zoals etniciteit en glob­alis­er­ing.
Een pro­to­type is voor hem een manier om een mogelijk verleden te creëren, opnieuw: ​’a means of look­ing for­ward by look­ing back.’
​‘I can con­struct my own idea of what a home­land is. I can make that and see how that affects the world. It’s mod­u­lar, too. I can change pieces of it.’ (9)

Dit con­tin­ue uit­proberen en exper­i­menteren is kern van zijn prak­tijk die heen en weer beweegt tussen het verleden en het nu. Op zijn komende ten­toon­stelling in Basel zal er zelfs een 3D print­er life aan het werk zijn.
​‘Look­ing for­ward by look­ing back’ sluit aan bij het idee van de Afro­fu­tur­is­tis­che mytholo­gie, zoals die in het album van technogroep Drex­ciya uit Detroit werd voorgesteld: Drex­ciya is een denkbeeldige samen­lev­ing die bevolkt is door de nakomelin­gen van zwan­gere tot slaaf gemaak­te mensen die tij­dens de mid­dle pas­sage over­bo­ord wer­den gegooid, of uit wan­hoop over­bo­ord spron­gen. De baby’s wer­den onder­wa­ter geboren en kon­den ade­men zon­der lucht. Dit idee van een mythis­che samen­lev­ing, het con­cept van een Black Atlantis, bleek even invloedrijk als de muziek van Drex­ciya. Vanu­it het verleden werd een nieuwe toekomst geëx­trapoleerd
​‘Being African Amer­i­can and being freed up from the specifics of place, I don’t have direct lin­eage or a pedi­gree that extends to Africa. That’s total­ly sev­ered. There are some ele­ments that come through music or dance, but it’s not real­ly clear; it’s murky.’ (10)

De kun­sthis­ror­i­cus Sam­pa­da Aranke beschreef Black aes­thet­ics als een ano­rig­i­nary abstrac­tion—a term that acknowl­edges the irrepara­ble process­es of dis­pos­ses­sion of life and land through which Black­ness is formed. (11)

Har­ri­son gebruikt de term Dark Povera waarmee hij ver­wi­jst naar de Ital­i­aanse beweg­ing van de Arte Povera. De Man­u­fac­tured Prim­i­tives uit 2019 is zijn manier om de geweld­dadi­ge geschiede­nis van het kolo­nial­isme in Afri­ka aan te pakken naast de for­mal­is­tis­che erfe­nis van het min­i­mal­isme.

In de tra­di­tie van de west­erse kun­st wordt dik­wi­jls gestreefd naar puurheid, min­i­mal­isme, waar­bij alle ver­sierin­gen over­bod­ig zijn.
​’Soms gebeurde dit uit minacht­ing voor de beteke­nis van din­gen, en soms, zoals bij Don­ald Judd, is het meer een streven naar een open toekomst, een toekomst waar nog niets vast ligt. Maar de tra­di­tie is onmisken­baar anders dan in Afri­ka, waar ieder ding dat gemaakt werd een beteke­nis had. Har­ri­son probeert de bei­de energieën met elka­ar te verbinden.’ ​‘My work is a uni­fy­ing con­tra­dic­tion.’ zegt Har­ri­son. (12)

Ook vin­dt Har­ri­son inspi­ratie bij Stan­ley Brouwn, een Ned­er­landse kun­ste­naar van Suri­naamse afkomst en de enige zwarte con­ceptuele kun­ste­naar van zijn gen­er­atie. Brouwn telde de stap­pen die hij per dag liep, en noteerde alles op sobere archiefkaarten of verza­melde gegevens over de objec­tieve maatvo­er­ing en de sub­jec­tieve afs­tand (1 Meter, 1 Step) In dikke kun­ste­naars­boeken. Har­ri­son maak­te een eigen ver­sie van een Brouwn ‑boek, waar­bij hij de tekstpagina’s van Brouwn verv­ing door prachtige diepzwarte pagina’s. En hij maak­te een sculp­tu­ur gebaseerd op de afs­tand tussen zijn stu­dio en de fab­riek waar zijn moed­er ooit werk­te. Hier wor­den afs­tanden omgezet in gestapelde kleil­i­j­nen, die juist heel materieel zijn en lei­den tot twee 3^d geprinte kubussen.

Het werk van Matthew Ange­lo Har­ri­son is te zien in de ten­toon­stelling Other.Worldly in het Fries Muse­um in Leeuwar­den. Matthew Ange­lo Har­ri­son gaat van 11 Jun 2021 – 29 Aug 2021 exposeren in de Kun­sthalle Basel.

1 Matthew Ange­lo Har­ri­son on ​‘wrong his­to­ry’, dis­tance and objec­tive iden­ti­ty ICA Mia­mi
2 Het 864 pagina’s dikke stan­daard­w­erk The Visu­al Arts, A His­to­ry van Hon­our and Flem­ing, dat in 1982 voor het eerst ver­scheen in Ameri­ka, besteedt vier pagina’s aan kun­st uit Benin en lat­er nog eens 10 pagina’s aan ​‘inheemse’ kun­st uit Afri­ka (waaron­der 1 pag­i­na over ​‘Afrikaanse voorstellin­gen van Euro­pea­nen)
3 Prim­i­tivism in 20^th Cen­tu­ry Art, MOMA 1984. The cru­cial influem­ce of the trib­al arts- espe­cial­ly those of Africa and Ocea­­nia- on mod­ern painters and sculp­tors has been long rec­og­nized. (…) In 1906 trib­al sculp­ture was ​‘dis­cov­ered’ by twen­ti­eth-cen­­tu­ry artits. These objects had sud­den­ly become rel­e­vant because of changes in the nature of mod­ern art itself.
4 Matthew Ange­lo Har­ri­son on ​‘wrong his­to­ry’, dis­tance and objec­tive iden­ti­ty, ICA Mia­mi
5 Matthew Ange­lo Har­ri­son Inter­viewed by Tausif Noor July 12, 2019 in Bomb mag­a­zine
6 t/​m 9 https://sculpturemagazine.art/matthew-angelo-harrison-future-perfect/May 17, 2019 by Kim Beil : Matthew Ange­lo Har­ri­son: Future Per­fect
10 Arti­fi­cial Fam­i­lies: Matthew Ange­lo Har­ri­son Inter­viewed by Tausif Noor Matthew Ange­lo Har­ri­son Inter­viewed by Tausif Noor, July 12, 2019
11 Kalei­do­scope, ss20, Har­ry Burke on Matthew Ange­lo Har­ri­son
12 Matthew Ange­lo Har­ri­son, Dark Povera, as told to Grant John­son Art Forum 30 juli 2019