IMG 6067

Gis­teren zag ik de exposi­tie Exis­tences Mul­ti­ples van Marie-Claire Mes­souma Man­lan­bi­en en Odonchimeg Davaadorj bij galerie Akin­ci, net op tijd want het zijn de laat­ste dagen. Deze twee kun­ste­naars komen uit ver­schil­lende delen van de wereld maar leer­den elka­ar ken­nen in Par­i­js. Ieder heeft een eigen taal gevon­den om de ver­bon­den­heid van de mens met de natu­ur te ver­beelden, de een­heid van alles. Zo tekent Davaadorj (Mon­golië 1990) met inkt een vrouw die genoeglijk in een duif ligt, een donker land­schap waar het sneeuwt en geen mens te beken­nen is, een vrouw met vleugels die zich om haar heen vor­men waar­door zij het hart van een bloem wordt. Een vrouw met een peuter in haar armen, vogels zoeken hou­vast bij haar, de voeten worte­len in de grond in en uit haar hoofd groeit een boom. De aarde is ons bestaan­srecht en daar zijn we alle­maal gelijk, ieder op z’n eigen manier. Davaadorj’s werk weer­spiegelt het bestaan van aller­lei soorten lev­en: kleine organ­is­men zoals vogels en insecten, maar ook het lev­en dat bin­nen in ons bestaat; de lev­ens die we hebben geleefd en die bli­jven bestaan in onze herin­ner­in­gen en de ver­halen van onze vooroud­ers.’
De wand­kle­den van Man­lan­bi­en zijn abstracter al kent iedere lijn of toegevoegd object een beteke­nis. Elk doek straalt in een gouden, roze of zil­v­eren energie, of heeft de kleur van de aarde. Ze groei­de tot haar 13e op aan de Ivoorkust, Haar vad­er behoort tot het Agni-volk, dat deel uit­maakt van de Akan-cul­tu­ur. Deze samen­lev­ing kent een matri­lin­eair sys­teem waar­bij de ver­wantschap loopt via de fam­i­lie van de moed­er. Een matri­lin­eaire fam­i­lie bestaat uit een vrouw en haar echtgenoot, hun dochters en de echtgenoten van die dochters, hun zonen, zolang ze ongetrouwd zijn en de kleinkinderen. De bijen zijn op de doeken geland omdat ook in de bijenkast draait de vrouw, de koningin, cen­traal staat.
Twee doeken in zwart en in wit tonen een­zelfde afbeeld­ing van een vrouw. Twee tegengestelde energieën (goed en kwaad? ) die toch gelijk zijn. In het werk komen veel sym­bol­en voor die de een­heid van tegengestelde begrip­pen sym­bol­is­eren. Uitein­delijk is alles energie en één.

Odonchimeg Davaadorj