Arjan van Helmond: Close Distance

Arjan van Hel­mond schilderde de mooiste cit­roen die ik ooit op een doek zag. Reini­gend, vriend­schap, medici­jn, er wordt aller­lei sym­bol­iek aan toegeschreven, maar zijn cit­roen was enkel cit­roen. Schoonheid. Op de exposi­tie Close Dis­tance staat het bed cen­traal, waar­bij de deken of het dekbed in plooien de hoofd­per­soon lijkt. Soms zie je in de verte een klein hoofd boven het bed­den­goed uitkomen, een moed­er en kind bijvoor­beeld, dicht bij elkaar.Ik kan in de ocht­end geen krant mee openslaan want dan stokt mijn dag. Wat te doen temid­den van een wereld waarin zelfs het streven naar gerechtigheid als een cit­roen wordt uit­geknepen? Hoe te lev­en in die straal van zuur sap?In Close Dis­tance bieden de bed­den een plek om te schuilen. Je kunt even niet meer doen dan je met je gelief­den, fam­i­lie, vrien­den, kinderen. terug te trekken. Elka­ar liefde geven. Miss­chien tollen ter­wi­jl je schuilt de opzwepende zin­nen van politi­ci nog even door je hoofd, even nog, tot je gedacht­en bedaren. Zodat je temid­den van een nacht­mer­rie schoonheid kunt zien. Het bosje bloe­men kleurt zin­derend zwart door het tegen­licht. De abstrac­tie van de deken is prachtig.Schoonheid is een troost.En na die troost, het ver­war­mende van het bed en de taal van het hart, kan ik weer naar buiten, bijvoor­beeld naar de ten­toon­stelling van Sakir Khad­er, die duidelijk maakt wat het is om je zoon te ver­liezen in de bezette Palesti­jnse gebieden. Dat vertelt de verkil­lende waarheid over oor­log en onrecht, beter dan de kranten.